São Domingos en zijn natuurlijke schoonheid, gekenmerkt door geschiedenis, cultuur en smaken
Praten over São Domingos is ook praten over de kleine groene vegetaties die verspreid liggen over de gemeente. En de gebieden Água de Gato, João Garrido, Rui Vaz en Achada Baleia zijn de gebieden met het meest suggestieve landschap voor vrije tijd en ontspanning, juist omdat er veel landbouw wordt bedreven en fruitbomen worden geplant.
De Ecocentro-ruimte is ook zo’n plek die een natuurlijke en directe verbinding met de natuur biedt. Deze groene ruimte ligt midden in São Domingos en biedt een aantrekkelijke omgeving met verschillende soorten planten, waaronder veel inheemse planten die door de eigenaren van de ruimte worden bewaard. Dit zorgt voor een aangename sfeer en frisse lucht die kenmerkend is voor landelijke gebieden, en trekt ook dieren aan.
Voor informatie over de fauna en flora van de gemeente São Domingos, Charles Darwin was in Kaapverdië, in dit geval in São Domingos in 1832, tijdens zijn beroemde reis aan boord van de HMS Beagle, die een cruciaal punt vormde in zijn ontdekkingsreis en in de vorming van zijn evolutietheorie.
Hoewel het maar een korte tussenstop van een paar dagen was, had Darwins ervaring in Santo Domingo een grote invloed op zijn observaties en reflecties op de natuurlijke wereld.
Maïsgebak en de productie van brandend water
Meer nog dan over plaatsen en mensen, raken we niet uitgepraat over het beroemde maïsgebak van São Domingos. Dit type zoute snack is bijna de ansichtkaart van São Domingos. Veel mensen maken dit soort gebak, maar de bekendste is “Titina’s” maïsgebak, een van de oudste verkopers in de gemeente.
Dus als je van een goede zoute snack houdt, is een stop in São Domingos meer dan verplicht. Het is zelfs zo dat bijna elke dag gewone mensen, toeristen, emigranten, studenten en chauffeurs het niet kunnen laten om even te stoppen om dit veelbesproken gebakje te kopen.
Tegelijkertijd kunnen we niet nalaten om het Água de gato gebied te noemen, dat ook in São Domingos ligt en de grootste productieplaats is voor het verbranden van water en zijn derivaten in de gemeente. In deze plaats alleen al staan ongeveer 7 ovens.
Een ander merkwaardig feit over dit gebied is dat er 3 waterputten zijn, terwijl er in de gemeente ongeveer 6 (of iets meer) natuurlijke waterpunten of boorgaten zijn die vrijwel de hele gemeente het hele jaar van water voorzien.
Keramiek, voetbal en muzikale nalatenschap
Sinds 1983 wordt de stad São Domingos gekenmerkt door keramiek. Jarenlang maakten veel toeristen een korte stop in de gemeente om dit soort werk te zien en te waarderen. Hoewel de dynamiek vandaag de dag niet meer hetzelfde is, kun je nog steeds de ruimte bezoeken waar deze werken worden gemaakt en zelfs iets kopen als souvenir van de stad.
Op voetbalgebied hebben we de bekende Rubon, een van de beste speerpunten van Kaapverdië in de jaren 90. Sindsdien is de passie voor voetbal onder jongeren alleen maar gegroeid. En sindsdien is de passie voor voetbal onder jongeren alleen maar gegroeid en velen van hen hebben veel gevoetbald in deze gemeente, vooral in interzonale voetbaltoernooien.
Op muzikaal gebied zijn de gezichten van São Domingos wijlen zanger Ano Nobu en Intony Dente d’Ouro. De eerste valt op door zijn mornas en de tweede door zijn batuque. En Ano Nobu, hoewel hij nooit een van zijn muzikale composities heeft opgenomen, werden zijn teksten vertolkt door een aantal gerenommeerde zangers zoals Ildo Lobo, Bana en Mário Lúcio, met de respectievelijke muzikale namen: camarada pepe lope, linda en ta pinga txapu txapu – liedjes die nog steeds erg populair zijn bij goede liefhebbers van nationale muziek.
Op dezelfde manier hebben we de toenmalige zanger Codê di Dona, een van de grootste exponenten van funaná, die ook een van de gezichten van São Domingos is, omdat hij in deze gemeente is geboren, met name in het Chaminé-gebied, dat ook een prachtige plek is om te leren kennen en te verkennen.
Op cultureel niveau is de grote referentie Manu Mendi, die bouwer en bespeler was van de cimboa, een instrument dat een symbool is geworden van de Kaapverdische identiteit. Hoewel het tegenwoordig nog maar weinig gebruikt wordt, was Manu Mendi degene die bijdroeg aan het behoud en de verspreiding van dit instrument, dat het meest gebruikt wordt in de batuque, maar sinds kort ook in andere muziekgenres wordt gebruikt, juist vanwege het unieke ritme en de kenmerkende melodieën.
